Ağacın yaprakları gibi döküldük seninle ayrı yerlere.. Oysa ne hayaller kurmuştuk aynı dalın üzerinde..
Birisini unutmak zorundaysanız, bunu sindire sindire yapın. Çünkü aklın zamansız öldürdükleri, yürekte amansız dirilir.
Çocuk olsam yeniden.. Bir tek düştüğüm için acısa içim, ve kalbim; çok koştuğum zaman çarpsa sadece..
Duruyorsam sebebi var. Susuyorsam nedeni var. Herkes rahat olsun her şeyin bir zamanı var.
Ey Hayat! Daha fazla yorma beni.. Ben fazlasıyla ödedim senin uğruna kaybettiklerimin bedelini..
Bir gül olmak isterdim! Neden mi? Beni koparıp kokladığında vücudunun derinliklerine girip bir daha oradan çıkmamak için?
Uğrunda ölmedim! Uğrunda ölünecek sandığım biri için yaşadım hep..
Herkes dostum olamaz! Hayat benim kimse karışamaz, aşka gelince bir kere sevdim bir daha işim olmaz.
İtle köpekle uğraşacak vaktim olsaydı veteriner olur, insan gibi görünen hayvanları tedavi ederdim.
Bir süre sonra anladım ki; Vazgeçilmez olan sen değilsin. Vazgeçmeyi bilmeyen benim.
Uzatma ellerini.. Uzak olsun, istemez. Benden aldıklarını vermeye gücün yetmez.
Seni en çok hak edene değil, sefil edene gidiyor bu yürek.
Boş yere canı yanmaz insanın.. Ya bir eksiklik vardır geleceğe dair yada bir fazlalık geçmişten gelen.
Kimseye dur diyemem, huyum böyle giden için üzülemem! O, bensizliği seçiyorsa, bende onsuzluktan bir şey kaybetmem.
Değer verdiğin insanların verdiğin değere layık olmadıklarını anlarsan, sakın sen üzülme, bırak layık olamadıkları için onlar üzülsün.
Unutma ki; Nefret ve Kin’in ertesi pişmanlıktır. Ve her canlıya ölüm vardır. İnsan ölür ama ölmeyen insanlıktır.
Seni aklıma getirecek o kadar çok şey varken, seni yanıma getirecek hiç bir şey yok..
Aramızda bir harfin lazımı olur sevgilim? Ha g’ittin’ Ha ‘ittin’..
Bir köpeğin dostluğu, bir dotsun köpekliğinden iyidir.
Ona sarılıp, kulağına dakikalarca ‘beni hiç bırakma’ diye fısıldamak istiyorum.
Sakın yalnış anlama kendimi yitirmiş değilim. Sadece sende kayboldum o kadar.
Duyduğuma göre benden nefret ediyormuşsun? Seni düşünecek vaktim olsaydı inan bende senden nefret ederdim.
Sevmek mi? Hiç duymadım ki.. Gülmek mi? Çoktan unuttum.. Yaşamak mı? Oda ne.. Aşk mı? Büyük bir yalan.. Yanlızlık mı? İşte o benim dünyam!
Ne güneşi istiyorum karanlığıma, ne de yıldızları istiyorum gece yarılarında.. Çok değil, birtek seni istiyorum yalnızlığıma..
Hep şerefe diyip kaldırırdın kadehi, ben ise hep mutluluğa kaldırırdım. Senin şerefe ihtiyacın vardı, benim ise mutluluğa..
57 yorum
Çaresiz kaldığında ölümü seçen insan sevmeyi bilmemiştir. Ölüm sevginin son cümlesidir. [sen ölürsün] ya saçlarına dokunmaya kıyamadığın insan kim bilir hangi ellere yar olacak.
Bu büyük kalbi bi bilsen nekadar nefret ediyorum, sadece onun için dövüyo, vede onu unutuyor.
Gidenin arkasından noktayı koy ki, gelenin adı büyük harfle başlasın.
Unutma ki; Nefret ve Kin’in ertesi pişmanlıktır. Ve her canlıya ölüm vardır. İnsan ölür ama ölmeyen insanlıktır.
insanlar ölürse insanlığın ne anlamı kalır?
İtle köpekle uğraşacak vaktim olsaydı veteriner olur, insan gibi görünen hayvanları tedavi ederdim.
kavga edelim bağıralım çağıralım ama bitti demeyelim olur mu?
ben sevdim sadece tak suçum sevmekti o ise başka kızlara yan gözlerle bakarken sevdiği halde intikam aldı artık nedense artık sevemiyom hevesimm kaçtı duygularm kayboldu ağlamakla olmuyo uzaktan bakmakla hiç olmuyo ben ne yapayım