Büyük Olmak Iyidir, Ama Insan Olmak Daha Iyidir.
Insanlar Arasinda Cok Sogukluk Var, Cünkü Kendimizi Aslinda Oldugumuz Kadar Sicak Kanli Göstermiyoruz.
Etik, Yasayan Herseye Karsi Hissettigimiz Sonsuz Sorumluluktur.
Her Insanin Bizi Insan Olarak Ilgilendirdigi Bilinci Azalirsa Kültür Ve Etik Sarsilmaya Baslar.
Bütün Dahiler Göklere Uzanır, Mozart Ise Gökten Inmiştir.
Tehlikeli Bir Dönemde Yaşıyoruz, Insan Kendine Hükmetmeyi Öğrenmeden Doğaya Hükmetmeyi Öğrendi.
Ahlakliligin En Büyük Düsmani Duygusuzlasmaktir.
Mutluluk Iyi Bir Sağlık Ve Kötü Bir Hafızadan Başka Bir Şey Değildir.
Kimi Vakit Sönen Hayat Ateşimiz Rüzgar Gibi Bir Başkası Tarafından Körüklenerek Alevlenir; Ve Her Birimiz Bu Ateşi Tekrar Canlandıran Dostlarımıza En Içten Teşekkürlerimizi Borçluyuz.
İnsanın Ahlakı Insanla Bitmemeli, Evrene Yayılmalıdır; Bir Parçası Olduğu Büyük Hayat Zincirinin Yeniden Farkına Varmalıdır. Tüm Varlığın Bir Değeri Olduğunu Anlamalıdır.
Kimse Yillarca Yasadigi Icin Ihtiyarlamaz. Insanlar Ideallerine Ihanet Ettikleri Zaman Yaslanirlar.
Mutlulugu Sadece Insanlarla “Bölersen”, Onu Çarpabilirsin.
Biz Hepimiz O Denli Çok Birlikte Olduğumuz Halde Hepimiz Yalnızlıktan Ölüyoruz.
Hayat, Bencil Veya Düşüncesizce Hareketler Nedeniyle Yok Edilemeyeceği Gibi, Daha Yüce Bir Değer Veya Amaç Için De Feda Edilemez.
Mutluluk Bizde Olmadığı Halde, Başkalarına Verebileceğimiz Tek Şeydir.
Vazife Duygusu, En Büyük Terbiyeci Güçtür.
Uygarlık Maddi Ve Manevi Ilerlemedir; Bu Ilerleme Gerek Kişilere, Gerekse Topluluklara Hayat Uğraşısının Yarattığı Zorlukları Azaltmakla Olur.
Bir Çok Insan Mutsuz Olduklarını Bilirler; Ama Daha Fazla Sayıdaki Insan Mutlu Olduklarını Bilmezler.
Gelişme Iyi Şeydir, Yeterki Her Yönünden Anlaşmaya Varılsın.
Sonsuzluktan Bize Ulasan Ruhani Işının “Ask” Oldugunu Fark Eden, Dinin, Kendisine Dogaüstü Gercekler Hakkinda Eksiksiz Bilgiler Sunmasini Istemekten Vazgececektir.
