İnsanları Aşağı Görmeye Hakkı Olan Tek Bir Insan Yoktur.
Şiir, Bir Akıl Hastalığıdır.
Bütün Suçlar Ve Kötülükler Acizlikten Doğar, Onun Için Hepsi Ancak Merhamete Layıktır.
Hiçbir Insan Rastlamadım Ki, Onda Öğrenilecek Bir Şey Bulunmasın.
Fakire Yardım Eden, Tanrıya Borç Vermiş Gibidir.
Çok Defa Korku, Yalan Söylemesini Öğretir.
Şeref, Görevin Şiiridir.
Asıl Iktidarın Kitapta Olduğunu Gördükten Sonra, Hükümdarlar Da Kaleme Sarılıp Kitap Yazmaya Başladılar.
İnanılması En Zor Dedikodular, Aptalların Belleğinde En Uzun Süre Kalanlardır.
Kendisinden Bir Şey Öğrenilemeyecek Tek Insan Yoktur.
Akıl , Vücudun Efendisidir.
Dilde Söylenmesi Ve Yerinde Kullanılması En Güç Kelime Ben’dir.
Özgürlük Ve Düzen Hiçbir Zaman Hiçbir Yerde Birlikte Var Olmamışlardır; Hiçbir Zaman Ikisinden De Vazgeçilemedi.
