Damar Sözler

Bazen önemli olmamalı gidecek olan yada gelmeyen. Çünkü bazen, başlaman gerekir her şeye yeniden.

Ekmeğime hoşçakal sürdün ya sen, ben şimdi ‘aşk’ karınla; sana, ne şiirler yazarım.

Şimdi benim son diye bitirdiğime, kim bilir kimler ilk diye başlayacak.

Tamam mesafeler aşka engel değildir ama, Ben burada ağlasam onun yanakları ıslanır mı orada?

Yalnızca yağmur yağdığında seviyorum bu şehrin insanlarını; Herkesin yüzü ıslak, başları eğik, herkes benim hep olduğum gibi..

Rüzgar ateş için neyse, ayrılık da aşk için odur; küçük bir aşkı söndürür, büyük bir aşkı daha da güçlendirir.

Aşkın “başüstü” başlayıp “belaltı” olarak devam ettiği ve ardından “Ayaklaraltına” alındığı zamanlardayız!

Kaçınız, çırılçıplak bedenler karşısında yalnızca gözlere baktınız. Sorsalar, güya hepiniz aşıktınız.

İnsan geride bıraktıklarını özler, elinin altındakilerden sıkılır, ulaşamadıklarına tutulur ve ulaşılmaz olan hep aşk olur!

Üşüdüğümüzde camı kapatmak kadar kolay olsaydı keşke, sevilmediğimizi anladığımızda o kişiye yüreğimizi kapatmak.

Bir insana gereğinden fazla değer verirsen. Gereğinden fazla nankörlük görürsün.

Gittiğinde ağlarsın, şarkılarda, filmlerde, ona-buna herşeye ağlarsın. Aklın başına gelince de boşa harcadığın zamana ağlarsın.

Son model bir ‘bencillikle’ uzaklaşıyorsun. Bu kadar hızlı gitme derim, ilerde ‘yanlızlık’ çevirme yapıyor.

Bazen sen bile “vay be!” dersin kendine; tek satırlık adamları nasıl roman yapmışım gönlüme..

Hayatta varolduğu için düşlenen şeyler ve düşlendiği için var olacak şeyler vardır.

Bilmem ki; karşılassak bile hatırlayabilir miyiz birbirimizi yeniden? İkimizde artık bir başkasıyken.

İyi bir kadınla iyi bir erkek birlikte değildir. Çünkü kadınlar, kötü erkeklere aşık olup, iyi erkeklerle dertleşir.

Ey Yalnızlık! Herkesin koynuna girip çıkarsın da, bir tek benimle mi düzenli bir ilişkin var.

Gitme zamanı gelmişse ‘dur’ demenin; Zaman geçmişse ‘dön’ demenin; Ve aşk bitmişse ‘yeniden’ demenin. Hiçbir anlamı yoktur.

Eğer iki insanın birlikte olması gerekiyorsa, eninde sonunda birbirlerine dönmenin bir yolunu bulurlar.

Al yalnızlığını gel! Korkma, sıkılmayız. Senin yalnızlığın benim yalnızlığımla konuşur, biz ikimiz susarız.

İnsan birşeyi elde etmek için çabalar. Onu elde edince de bir kenara atar. Gerçek değerini ise onu kaybedince anlar.

Mutlu olmanın yolunu, karşıdakini mutlu etmek sanıyorduk. Yanıldık! Çünkü ne kadar mutlu ettiysek, o kadar yalnız kaldık.

Kopan bir ipe düğüm attığınızda, ipin en sağlam yeri o düğüm olur. Ama ipe her dokunuşunuzda canınızı acıtan yer o düğümdür.

Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin, Her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki; istesende silemezsin.

Sen virgülerle uğraşırken, ben çoktan noktayı koyup kayıplara karışırım ve sana öyle bir eşittir bırakırım ki eşitleyecek hiç birşey bulamazsın.

Hiç bir aşk bittiği gün bitmez aslında. Giden için çok olmuştur biteli; ama kalan için belli değildir ne zaman biteceği.

Yağmur olsan binlerce, damlanın icinden bulur yere düşmeden tutardım seni, korkardım çünkü; toprak aldığını vermiyor geri..

Bazen diyorum ki; ne olacak söyle gitsin.. Sonra diyorum; söyleyince ne olacak, sus bitsin!

Her şeyi silmek gerekse önce senden başlardım. Çünkü sen olmayınca hiç birşeyin anlamı kalmaz.

‘Sen daha çocuksun’ derdi annem, aşka yeltenirken. Peki şimdi büyümüş müyüm anne?’ ayrılığa ağlarken.

Yükle yalnızlığının bütün gri bulutlarını sırtıma.. Vücudum yağmur sonrası toprak koksun.