Peter Kropotkin, Anarşizmi Sosyalizmin Aşırı Sol Kanadı Olarak Tarif Etti Ki Bu Düşünceye Tamamen Katılıyorum.
Varlığımız Oluş Halindedir, Durağan Değildir.
Bizim Bilimimiz Ütopyadır, Bizim Gerçeğimiz Eros’tur, Bizim İsteğimiz Devrimdir.
Kapitalizm Toplumsal Kanserdir. O Her Zaman Bir Toplumsal Kanser Oldu. O Toplumun Bir Hastalığıdır. O Toplumun Tümörüdür.
Eğer Biz Imkansızı Yapmazsak, Olanaksız Ile Karşı Karşıya Kalacağız.
Çok Uzak Bir Ideal Olmayan Anarşist Toplum, Ekolojik Ilkelerin Hayata Geçebilmesi Için Önkoşuldur.
Bugün Derin Kaygılarımdan Biri De, Özgürlükçü Sosyalist Özün, Moda Olan, Post Modern, Tinselci, Mistik Bireyselcilikle Erezyona Uğratılmasıdır.
Şu An Varolanın Varolmasının Zorunlu Olduğu Kabulü, Önsezili Düşünceyi Aşındıran Bir Asittir.
Ne Kadar Iyi Düşünülmüş Olursa Olsun Küçük Adımlar Evrensel, Küresel Ve Feci Bir Hal Almış Problemleri Kısmi Olarak Dahi Çözemez. Eğer Kısmi ‘Çözümler’ Denen Birşey Varsa Bu Sadece Ekolojik Krizin Sabit Doğasını Gizlemek Için Kullanılan Makyaj Malzemesidir. Onlar Bu Suretle Halkın Dikkatini Ve Teorik Içyüzünü, Gerekli Değişikliklerin Derinliği Ve Genişliği Hakkındaki Yeterli Kavrayışdan Alıkoyarlar.
