Birgün beni nasıl paslı bir makasla nasıl da derinden budayıp gittiğini farkettim. Yeni bir filiz veremiycek kadar derindi kesip attıkların. Sensizlikle oluşmuş hastaluğıma senin bile çare olamayacağını benim için artık çok gecikildiğini anladım.
Bilir misin ne zor ıslak gözlerle uyumak,dokununca kanayan bir kalp taşımak,hasret dolu gözlerle etrafa bakmak ve bilirmisin ne zor bu hayatı sensiz yaşamak.
Yıllar geçer o benim hep yanımda olur derdim hiç gitmez ellerimi bırakmaz derdim beni unutsada adımı ve gözlerimi asla derdim meğer varlığımı bile hiçe saymış.
Ben yıllarımı kaybettim anılarımı değil. Ben mutluluğu terkettim. Acıları değil. Ben sevgimi yitirdim. Nefretimi değil. Ben yaşmayı unuttum. SENİ değil..
Her sabah doğan günaş bir sabah doğmaz oldu Elleri ellerimden kayıp giden yıldız oldu Giderken bıraktığın tüm renkler siyah oldu
Ben küçücük bir bebektim sen kocaman bir sevda… ben senin ellerinde büyüdüm sen benim yüreğimde.
Her ne kadar bu hayatta hep yalnız kalmıs olsakta,sevdigimiz bizi sırtımızdan vursa da,yıkılmayız ve hep ayaktayız.her darbede yıkılmak degil zorluklar karsısında ayakta kalabilmektir yasamak.unutmayın ki agaclar ayakta ÖlÜr…
Umutsuzluğu ihrac eden bicok ülkenin herhangi bir sehrinde bıraktım seni,inzivaya cekilmiş bu hikayanin hüzün dolu tetiğini coktaan cektım,seni öldüreli cok oldu.
Bu şehirden her gidişinde şehri sanki ben uğurluyorum sen benden gideli çok oldu ama bensana hala el sallıyorum
Cok uzaktasin beni duymazsin unuttun beLki de hatirLamazsin hani derdin ya sen bitanesin bitanen burada Sen neredesin
Bugün senin için bir Kurban Kestim HaLa akıyor ve acıyor BiLekLerim.!!