İnsan doğasındaki en derin prensip takdir edilme isteğidir.
Asıl fark, dahilerin gayret ve konsantrasyonundadır.
Çoğu insan fiziksel,düşünsel veya ahlaki açıdan olsun kendi potansiyel varlıklarının çok azını kapsayan dar bir çemberde yaşar.Hepimiz,içinden hayal bile etmediğimiz şeyleri çekip çıkarabileceğimiz yaşam sarnıçlarına sahibiz.
Mutlu olduğumuz için gülmeyiz.Güldüğümüz için mutluyuzdur.
Bugünün gerçeklerine göre yaşamak zorundayız ve yarın bunları hatalı bulmaya alışmalıyız.
Bir seçim yapmanız gerektiğinde; seçmemek de bir seçimdir.
Bilge olmak, nelere göz yumulacağını bilmektir.
Yanlış anlayanlar tarafından söylenen bir doğrudan daha kötü hiç bir yalan yoktur.
Olmamız gerekenin ancak yarısı kadar uyanığız. Ateşimiz söndürülüyor, herşeyimiz kontrol ediliyor ve fiziksel ve zihinsel kaynaklarımızın yalnızca küçük bir bölümünü kullanıyoruz.
Birçok insan düşündüğünü sanır, aslında yaptıkları sadece önyargılarını yeniden düzenlemektir.
Din insan egoizminin tarihi içerisinde anıtsal bir bölüm oluşturur.
Metafizik, yarar sağladığı sürece doğrudur. Dinler de, manevî tatmin sağladıkları sürece doğrudur.